Omdat we allemaal ook wel eens een nieuw gebied willen bezoeken, hebben we voor het tweede deel van de vakantie geboekt in Kleinarl in het Salzburgerland. Sytse en Caroline zitten met hun kinderen in een huis met de naam Mira Monti en Gina en ik hebben een kamer geboekt bij Gasthaus Emmi. De bergen zijn hier wat lager dan in Montafon en ook wat minder ruig. Kleinarl is een klein dorp ten zuiden van het meer bekende Wagrain en heeft minder dan 1000 inwoners.

Vandaag verkassen we van Gantschier naar Kleinarl. De afstand is bijna 400 kilometer en Googlemaps geeft als rijtijd  vierenhalf uur op. Na het ontbijt pakken we de auto’s in, nemen afscheid van de Lechtalers en rijden om 10.00 uur weg.
We tanken in Vandans en rijden via de Arlbergtunnel naar het oosten. Ondanks het feit dat Maps aangeeft dat we via Kufstein en de A8 naar Salzburg moeten rijden, nemen we de weg binnendoor via het Brixental en langs Kitzbühel. Dat komt goed uit, want tot tweemaal toe is Mylea niet stil te krijgen en moeten we even stoppen. In Hopgarten in Tirol lunchen we bij pizzeria Salvena. Prima tent met lekkere soep, fitnessteller en pizza en een apfelstrudel na.

Tegen half vijf rijden we het terrein op van Mira Monti en worden ontvangen door de eigenares. Die reageert wat apart, maar misschien is ze overdonderd door het feit dat we met vier in plaats van met twee volwassenen voor de deur staan. We mogen niet met schoenen naar binnen vanwege het gras dat je naar binnenloopt. Mijn opmerking dat we nu uit de auto komen, snijdt voor haar geen hout, want we komen van buiten. Bezoek mag nooit komen, maar ze maakt eenmalig een uitzondering, dus we mogen ‘s avonds komen eten. Ze regelt zelfs een extra stoel en een sleutel voor ons, maar de auto mag niet het terrein op. Wel krijgen we allemaal een schnaps ter verwelkoming. De rest van de dag moeten we erg lachen om alle grappen die we over deze aparte ontvangst maken.

Daarna gaan wij naar Gästehaus Emmi, waar we een familiekamer hebben besproken. Het is er minder ruim en ook minder gezellig ingericht dan bij Lechtaler, maar het voldoet voor de rest prima. Na het eten doen we nog een aantal spelletjes Loveletters, nadat we eerst met Lycia nog een Nijntjespel hebben gedaan. Mylea is de hele avond op en kijkt met grote ogen naar ons spel. Om 22.00 uur gaan we in het pikkedonker terug naar Emmi. We moeten ons met de zaklamp van de telefoon bijlichten, want anders zien we niets. Het is ten opzichte van de drukke weg bij Lechtaler, oorverdovend stil bij Emmi.

Maandag 1 augustus
We worden in Kleinarl bij Gästehaus Emmi niet wakker van het verkeer, maar gewoon van de wekker. Gina en ik ontbijten samen, best stil na meer dan een week samen met de (klein-)kinderen . Het is prachtig weer en we wachten in het zonnetje op het balkon op Caroline en Sytse.

Rond 10.00 uur staan Sytse en Caroline voor de deur. Lycia verkent de speelatrributen in de tuin van Gästehaus Emmi, terwijl wij ons gereed maken voor de wandeling van vandaag.

Gasthaus Emmi is gelegen aan een kleine doodlopende weg in het centrum van Kleinarl.

Ons doel vandaag is de Kesselwasserfall die ten westen van het dorp ligt. Daarvoor moeten we de brug over de beek die het dorp in tweeën deelt oversteken.

Leuk plaatje van Lycia en Sytse.

Onderweg zien we een rups van de Hageheld, een grote bruine nachtvlinder. Er staan ook behoorlijk wat distels, die veel insecten aantrekken.

Het is bijna 200 meter stijgen, deels over steile bospaadjes, die Lycia uitdagend genoeg vindt om er plezier aan te beleven. Maar ook voor ons is het een leuke wandeling in een nieuwe omgeving.

Op een rots zit een vlinder die ik ook wel in Nederland tegenkom, het landkaartje.

Onderweg komen we diverse bruggetjes tegen, een vijver met forellen, interactieve informatie en mooie bloemen zoals esparcette en spirea.

Als we bijna het dal weer bereiken is er net buiten het dorp een speeltuin met waterspeeltoestellen. Een ideale plek voor Lycia om zich uit te leven.

We lunchen bij hotel-restaurant Guggenberg, vlakbij Emmi. Ik denk een fritatensuppe te delen met Gina en zij zou dan een deel van mijn schnitzl krijgen. Voor de tweede maal eet ze gewoon door totdat het zo goed als op is en er niets meer te delen valt. Geen probleem want de schnitzl is heerlijk. Ook de frankfurter met patat, de salade en de kaiserschmarren zijn verrukkelijk. Heerlijk eten hier in Oostenrijk, niet culinair, maar gewoon lekker!

De rest van de middag vermaken we ons bij het zwembad van Gasthaus Emmi in Kleinarl. Voor het avondeten verkassen we naar Mira Monti waar er kip tandori op het menu staat. Na afloop en ook ervoor doe ik een paar spelletjes met Lycia. Als de kinderen op bed liggen spelen Caroline, Gina en ik het kaartspel Loveletters dat Gina weet te winnen. Daarna doen we Dixit met z'n allen, ook een leuk spel met kaarten waaraan je per toerbeurt een cryptische omschrijving aan moet geven, die de anderen dan moeten raden. Gina en ik vliegen uit de startblokken, maar Sytse weet als eerste de finishlijn te bereiken. Kwart voor tien zijn we bij Emmi, waar ik probeer nog een hoofdstuk te lezen uit Paradijs van Jens Lapidus. Het boek is spannend, maar de slaap is sterker. Ik wordt de volgende morgen wakker met mijn E-reader naast mijn bed.

Dinsdag 2 augustus. Vandaag gaan we naar de Jägersee, die zich 4 km ten zuiden van Kleinarl bevindt. Rond half elf parkeren we de auto’s op de al drukke parkeerplaats bij Gasthaus Jägersee en starten met de wandeling langs de Jägersee.

Het is bewolkt, maar droog en de temperatuur is aangenaam.

Na een half uurtje komen we bij een beek met heel veel stenen. Dat nodigt uit tot het bouwen van een dammetje. Daar zijn we het volgende uur mee zoet, terwijl Gina op Mylea past.

Jong en oud vermaken zich met stenen en water en tenslotte met een fotoshoot.

Het jadegroene meertje ligt ingeklemd tussen hoge bergen en ligt er fotogeniek bij. Het doet denken aan Canadese meren, hoewel ik daar nog nooit geweest ben.

We lunchen bij de Jägerseehütte, waar het erg druk is. Na een korte wachttijd is er buiten een tafeltje vrij, waar we heerlijk lunchen met uitzicht op het meer. Onze Frankfurter mit pommes smaakt heerlijk.

Eenmaal terug gaan we op het terras zitten bij Mira Monti en kunnen we lekker zwemmen in het zwembad. In de tuin fotografeer ik nog een dagpauwoog, een groot koolwitje en een keizersmantel.

Na de hamburgers met rösti en mais doe ik nog maar weer eens een keer Great Western Trail met Sytse. Deze keer weet ik te winnen, voor het eerst in een paar jaar. We gaan om 22.00 uur terug naar ons eigen plekje en lezen er nog wat voordat we gaan slapen.

Woensdag 3 augustus. Vandaag gaan we met de Championshuttle in Kleinarl mee. Dat is dankzij de gästekarten gratis, dus dat is meegenomen. Lycia gaat voor het eerst mee in een stoeltjeslift en vindt het erg interessant.

De lift brengt ons op 1400 meter hoogte bij Gasthaus Galler, een gezellig hutje direct naast de lift waar we eerst wat drinken en Lycia het speelgoed uitprobeert.

Daarna lopen de eerste 5 stations van de familyrun, die bestaat uit een heleboel glijbanen, die Lycia allemaal minstens eenmaal neemt.

Onderweg fotografeer ik een oranje luzernevlinder, een wilde cichorei en een icarusblauwtje.

Na 35 minuten bereiken we het Lumberjacks Bio-restaurant, waar o.a. een skatebaan en een skelterbaan is. Lycia zit al direct op een van de skelters, Gina is de “buitenboord”-oma, die haar ronde na ronde voortduwt.

We besluiten naar beneden te lopen. Het is nogal zoeken naar het juiste pad, maar uiteindelijk vinden we de rode route door het bos en de weilanden. In vijf kwartier staan we bij het dalstation van de stoeltjeslift.

We lunchen met flamkuchen en goulashsuppe bij bar K98 tegenover de lift. De bar is net geopend en het is er nog stil, maar de lunch is goed.

De tuin van Gästehaus Emmi ligt er mooi bij als we terugkomen. Maar Caroline en Sytse mogen niet meer bij het zwembad vertoeven, hoewel ik daar extra voor wilde betalen, dus we gaan naar Mira Monti met z'n allen.

De namiddag brengen we door bij Mira Monti met zwemmen, een ijsje, gezellig kletsen en natuurlijk een drankje erbij, voor de meesten zonder alcohol overigens. Het terras is schaduwrijk en dat is met 29 graden helemaal niet erg, maar juist heerlijk. Na het eten spelen we drie maal een Nijntjespel, dat ook drie keer door Gina gewonnen wordt. Sytse en ik spelen weer Great Western Trail. Ik pas dezelfde tactiek toe als gisteren en weer weet ik te winnen, nu zelfs met een recordscore. Dat geeft toch wel voldoening, na heel vaak te hebben verloren.

Donderdag 4 augustus. Vandaag gaan we na het ontbijt naar Wagrain waar we de lift nemen naar de Grafenberg. De lift overbrugt ruim 800 hoogtemeters en zet ons op 1700 meter af.

Het skigebied Grafenberg is in de zomer een enorme speeltuin voor kinderen. Over een groot oppervlak staan talloze speeltoestellen, al dan niet gecombineerd met water. Een speelparadijs voor Lycia, dat zeker.

Een hangbrug, die lekker wiebelt is leuk om over te steken.

Een trekschuitje en staptegels zijn uitdagend genoeg voor veel speelplezier, ook voor oma en opa.

Mylea krijgt er niet veel van mee, die slaapt lekker in de armen van Sytse.

Dan gaan we op weg naar de Hachaualm. Maar onderweg zijn overal speeltoestellen. Oma is nooit ver weg voor Lycea, hand in hand is het credo.

Wat is er leuker met deze temperaturen dan spelen met water?

Bij de Hachaualm drinken we cappuccino met een apfelstrudel erbij. Mylea is inmiddels wakker en volgt het allemaal met aandacht.

We gaan verder langs de route en pauzeren bij een bankje om van het uitzicht te genieten.

Na veel schommels, een tokkelbaan, een blotenvoetenpad en veel balanceerplekken komen we bij de Grossunterbergalm waar we ons de grillwürstl mit pommes goed laten smaken.

Nog een paar speeltoestellen verkennen en dan een laatste blik op de ons omringende bergen. We nemen de kabelbaan naar beneden en kwart voor vier zijn we weer in het dal en hebben we een leuke invulling van onze dag gehad. Vooral Lycia heeft zich goed vermaakt en wij hebben er ook van genoten.

We eten een ijsje op de kamer en daarna gaan we weer naar Mira Monti waar ik een breedbandhuismoeder, twee keizersmantels en een bruin zandoogje in de tuin op de foto zet.

We gaan direct even het zwembad induiken, nou ja, duiken mag niet, dus we gaan er langs het trappetje in. We eten macaroni en doen na afloop alleen een spelletje met Lycia, want Sytse heeft een videomeeting met zijn waterpolodames. We zijn om 21.15 uur weer bij Gästehaus Emmi, drinken koffie en lezen wat, maar vanavond gaan de luikjes al snel dicht.

Vrijdag 5 augustus. Vandaag gaan we opnieuw naar Wagrain. Sytse heeft een leuke route gezien op internet en die gaan we doen. Het is precies tegenover de Grafenberg waar we gisteren waren.

We zetten de auto bij het dalstation van de Flying Mozart, een gloednieuwe 10-persoons kabinelift die ons van 914 meter naar 1890 meter hoogte brengt. Op het Mittelstation kun je op een digitaal bord aan de nummers en kleuren van de gondels zien waar er nog plaats is. Geavanceerd dus.

Boven aangekomen gaan we gelijk richting Griessenkareck. Deze top ligt op 1991 meter hoogte en om er te komen moet je via een rode route die hier en daar wat klauterwerk vereist.

Lycia doet het geweldig goed en ook op de steilere stukken komt ze omhoog. Mylea vindt het allemaal best, die zit lekker in de draagzak bij haar moeder.

Na een half uurtje staan we onder het topkruis. Tijd voor de traditionele fotosessie.

We dalen af en na een paar honderd meter gaan we oostwaarts omlaag langs een smal paadje door de begroeiing en wat bos. Eerst krijgt Mylea nog te eten, maar dan gaan we op pad.

Hier is het erg rustig en we komen maar weinig mensen tegen. Het pad draait noordwaarts bij een kleine dichtbegroeide waterpoel.

Het is best nog wel een stukje lopen voordat we Berggasthof Latschenhof bereiken, vooral voor Caroline en Sytse die de kleintjes op hun rug dragen.

Lycia wil natuurlijk spelen in de tuin van het Gasthof.

Maar dan is er vooral veel drinken en Tiroler gröstl, Weiner schnitzel en grillwürstl als beloning.

Tegen drie uur gaan we weer op pad naar het bergstation van de Flying Mozart.

Om kwart voor vier staan we weer op de parkeerplaats. Het was een uitdagende route en we hadden dit niet verwacht met de twee kleintjes te kunnen doen, maar het is prima gegaan. Beneden is het over de dertig graden, boven was het even boven de twintig. Mooi weer voor een isje dus. Kwart voor zes zijn we bij Mira Monti waar Gina kip Siam maakt en ik het verslag doe.

Zaterdag 6 augustus. Vandaag staat het zwembad in Wagrain op het programma. We hebben om 11.00 uur afgesproken. Gina en ik zijn om 10.00 uur klaar en het is weliswaar bewolkt, maar wel droog. Ik opper dat we misschien eerst naar de Jägersee kunnen lopen, als Sytse belt en hetzelfde voorstelt.

We starten tegen half elf.

Onderweg zijn er weer diverse speeltoestellen voor Lycia en met wat kleine stukjes op de loopfiets of op de rug van Caroline overbrugt ze de ruim 5 kilometer in minder dan 2 uur.

We lopen het pad dat deels de beek volgt en aan de andere zijde uitkijkt op de bergen, waarvan de toppen in de wolken zijn.

Onderweg komen we een waterval tegen en er kunnen natuurlijk altijd steentjes in het water gegooidworden.

Bij de Jägersee is het weer druk, maar ik kan binnen toch direct een plekje bezetten. Nog voordat we de drankjes hebben besteld gaat het regenen, dus zitten we op tijd in de hut.

We spelen wat potjes Zwarte Kat (Piet) en Gina en ik bestellen een schnitzel, die nogal groot is uitgevallen, maar erg lekker smaakt. Om 14.00 uur gaan we met de bus terug naar Kleinarl.

De middag is nog lang genoeg om nu te gaan zwemmen. Sytse en Mylea blijven thuis, de rest rijdt naar Wagrain waar Wasserwelt met de Gästekarte gratis te betreden is. Lycia gaat wel 10 keer met Caroline van de glijbaan en vindt het fantastisch. Op de terugweg drinken we koffie op de kamer en gaan daarna voor de wraps naar Sytse en Caroline. Na het eten doen we nog een paar spelletjes met Lycia, die ze allebei wint. Wij gaan daarna jokeren en als Sytse Lycia op bed heeft gebracht doen we met z’n vieren twee spelletjes Love Letter. Erg gezellig. We zijn rond 22.00 uur thuis waar ik het verslag afmaak en we beiden nog wat hoofdstukken lezen, voordat we gaan slapen.

Zondag 7 augustus. Vandaag gaan we nog een keer gratis omhoog met de Champion Shuttle in Kleinarl, iets waar Lycia al dagen op wacht. Deze lift gaat alleen van zondag tot en met woensdag, dus je moet het moment uitpikken.

Het is vanochtend zwaar bewolkt, maar droog. We verzamelen in de tuin van Gästehaus Emmi, waar Lycia nog even de schommel uitprobeert.

We rijden naar de lift, maar dat is maar een paar honderd meter. Ik doe mijn bergschoenen aan en weldra zitten we met z'n allen in de stoeltjeslift.

Boven aangekomen gaan we eerst koffie drinken met apfelstrudel erbij in Gasthaus Gasser. Het is te koud om buiten te zitten, maar niet te koud voor Lycia om in de buitenkeuken "koffie te zetten".

Daarna lopen we de Familyrun waarbij allerlei stations worden aangedaan, zoals glijbanen en klimparcoursen en er gaatjes in een puntenwaardering geprikt moeten worden.

Onderweg weer even bij Lumberjacks wat gedronken, rondgekeken in de kassen en gespeeld.

Op de terugweg is er een klauterparcours en al snel gaat het spetteren, maar we komen zo goed als droog aan bij Gasthaus Gasser waar we de lunch gebruiken na een paar potjes Schwartzer Katz.

We nemen de stoeltjeslift terug naar beneden en zijn om drie uur op de parkeerplaats. Daar haalt Lycia haar stickervellen op die ze verdiend heeft bij de stations van de Familyrun.

Gina en ik chillen een poosje bij Emmi, drinken koffie en gaan daarna naar Mira Monti waar Gina sweat-and-sour klaarmaakt. Na het eten de gebruikelijke spelletjes met Lycia en daarna speel ik nog een keer Everdell. Met dat spel kan ik nog steeds niet winnen helaas.

Maandag 8 augustus. We worden wakker met regen en het lijkt vanmorgen niet droog te worden. We doen het langzaam aan, drinken koffie op de kamer en besluiten toch maar naar Flachau te gaan en daar bij restaurant Waldgasthof te lunchen.

Het is een pittige, steile rit naar het restaurant over een niet al te beste weg, hoewel er wel asfalt ligt. Waldgasthof is een gezellige tent en het eten - weer schnitzel - is er erg lekker.

Na de lunch is het droog en lopen we Flori’s Erlebnispfad in anderhalfuur, waarbij Lycia allerlei stations aandoet en we gelijk een puzzel op moeten lossen.

De vragen op de borden moeten beantwoord worden op een antwoordenvel en bij de juiste antwoorden vind je het woord dat de oplossing is. Altijd leuk, niet alleen voor de kleintjes.

Het is een leuk pad en vooral het vlotje krijgt de aandacht van Lycia.

Natuurlijk maken we even tijd voor een fotoshoot voor website en fotoboek.

Na afloop krijgt Lycia een potje bellenblaas. Zo hebben we elke dag gewandeld, de ene dag wat meer dan de andere dag, maar we zijn best actief geweest.

Dinsdag 9 augustus. Vandaag gaan we weer richting huis, maar dat gaat in twee etappes. Ons doel vandaag is hetzelfde Leonardohotel in Walldorf als op de heenweg. We zitten om 09.00 uur klaar in de tuin van Gästehaus Emmi als Sytse en Caroline klokslag 09.00 uur voorrijden. We rijden via autobahn 133 langs Sankt Johan in Pongau en zien boven een fraaie wolkenrand de stenige pieken van de Dachsteingruppe in een stralend zonnetje liggen. Via de A10 passeren we de grens bij Salzburg en tot zover schieten we op, maar op de A8 ter hoogte van de Chiemsee verliezen we door werkzaamheden bijna een half uur. Na twee uur sturen stoppen we bij een autohof met McCafé voor een cappuccino en hebben dan 150 kilometer achter de rug.

Van 12.00 tot 15.00 uur rijden we lekker door tussen München en Ulm, maar stokt het af en toe richting Stuttgart. Na een lunch met worst en kipnuggets bij Gruibingen moeten we de laatste 150 kilometer overbruggen via Heilbronn, maar ook daar gaat het een stukje minder snel. We staan zelfs een poosje stil, totdat we de linkerrijstrook op kunnen en een gigantische rij vrachtwagens voorbij kunnen. Om 17.20 uur zijn we pas in het hotel. We zijn het rijden dan wel zat en zitten al heel snel bij het zwembad, dat best wel koud is, maar daardoor ook verfrissend.

Jammer genoeg kunnen we niet meer eten in het restaurant, want dat is vol. We krijgen wel een aantal adressen van restaurants in de buurt mee. Om 19.30 uur struinen we het voetgangersgebied van Walldorf af naar eettentjes, maar alles blijkt gesloten, al dan niet vanwege een ruhetag, dan wel wegens een bedrijfsvakantie. Heel apart!

Gelukkig komen we na drie kwartier terecht bij Ninas Lifestyle & Coffee, een tentje met ijs, koffie, smoothies, salades en andere gezonde zaken. We bestellen naast de drankjes focaccia en antipasta (zonder kaas) en dat is een gouden greep. Heerlijk warm brood, lekkere plakjes worst, druiven, meloen en olijven. Leuke achtergrondmuziek en een moderne en gezellige uitstraling doen de rest.

Woensdag 10 augustus. Na de perikelen van gisteravond slapen we goed in het Leonardohotel. Na het ontbijt stappen we om 09.15 uur in de auto en rijden via de A3 naar het noordwesten. We stoppen na twee uur rijden bij Siegburg voor de koffie en een flesje voor Mylea. We zijn dan al goed opgeschoten. Na een uurtje rijden we verder en via de A77 en A73 komen we Nederland weer in. Bij Venray zoeken we de McDrive op voor een snelle hap. De laatste etappe gaat ook vlot en om 16.00 uur rijden we de Rosmolen in. We kijken terug op een heerlijke, gezellige en sportieve vakantie die zowel Gina als ik een vakantie met een gouden randje noemen.